Hi all! Long time no speak! – Oeps, ik heb het gevoel dat iéts te veel van mijn posts hiermee beginnen. Nou ja, ik ben in ieder geval weer terug. Letterlijk en figuurlijk. Ik heb deze zomer namelijk twee maanden in Spanje gewerkt, en ik kan niet wachten jullie daar meer over te vertellen!

Van begin juli tot eind augustus heb ik gewerkt als “recepcionista” op een camping aan de Costa Dorada, in het noordoosten van Spanje. Het proces voorafgaand zal ik jullie besparen, maar mocht je er vragen over hebben kan je die natuurlijk altijd in de comments stellen. Ik ben blij om alles te beantwoorden! Het leek mij leuk in deze post wat leuke verhalen en grappige dingen die ik meegemaakt en geleerd heb op een rijtje te zetten.

Colombiaanse verjaardag
Ik heb op de camping mogen werken met collega’s van heel verschillende nationaliteiten. Naast een paar Nederlandse collega’s had ik Britse, Franse en – uiteraard – Spaanse collega’s, maar ook collega’s uit Aruba en zelfs Argentinië! Doordat ik mijn vrije tijd eigenlijk altijd met collega’s doorbracht, heb ik ook veel cultuurverschillen gemerkt. Heel erg leuk en interessant! Zo kwam ik er achter dat het Spaans uit Argentinië nogal wat anders klinkt dan het Spaans dat ze in Spanje spreken. In het begin kostte me het nogal wat moeite de Argentijnen te verstaan, maar na vaker met ze gesproken te hebben, ging dat steeds makkelijker. Wat ook super leuk was: ik heb een Colombiaanse verjaardag mogen meemaken! Eén van mijn collega’s van de bewaking kwam namelijk uit Colombia (wel woonachtig in Spanje). Voor zijn 27^e verjaardag waren ik en een paar andere collega’s bij hem thuis uitgenodigd. Er werd de hele avond door iedereen gedanst! En dan bedoel ik écht iedereen: zelfs oma danste mee! De sfeer was onwijs leuk. Echt een contrast met Nederland, waar we vaak met de familie een taartje eten in een kring, waarna de kaasblokjes en toastjes in het midden worden gezet.

Ik heb een Andalusisch accent!
“Ik heb hier nummer 16!” riep ik in het Spaans naar hoofd bewaking aan wie ik de sleutel gaf. Die barstte opeens in lachen uit. Huh? Had ik iets raars gezegd? “Zeg nog eens! Zeg nog eens!” riep hij lachend. “Ik heb hier nummer 16”, herhaalde ik. “Je praat alsof je uit Andalusië komt!” En hij was niet de enige die het opviel. Later constateerde een paar Spaanse campinggasten hetzelfde terwijl ik de check-in met ze deed. Of het een compliment is of niet laat ik even in het midden – dat mag ieder voor zich bepalen. 😜

Walkie talkie taal
Communiceren via walkie talkies is communiceren op een ander niveau. Lees: weet op een netwerk van meer dan 150 campingmedewerkers maar eens een moment te vinden om te spreken. Daarnaast heeft iedereen een codenaam. Probeer die maar eens te onthouden naast de echte naam van al je nieuwe collega’s. En dan heb je nog die keren dat we van achter krakend horen “Receptie, horen jullie mij? Receptie?” terwijl het voor vol staat met klagende gasten en mensen die ingecheckt moeten worden. Iemand zal toch de walkie talkie snel moeten beantwoorden… Je raadt het al, CHAOS!

Ik heb geen talenknobbel
Naast dat er veel Nederlanders en Spanjaarden op de camping stonden, waren er ook ontzettend veel Fransen. En de meeste spreken geen andere taal dan Frans, of hebben geen zin om in een vreemde taal te praten. Nou, die Fransen stelden me flink op de proef. Probeer het woord ‘hond’ maar eens goed uit te spreken. Na vijf keer chien op een andere manier herhaald te hebben, gaf ik het op en begon ik “woef! woef!”, waarna ze me opeens wél begrepen. Ik voelde me net Martien Meiland! Van die zes jaar Frans op de middelbare school is weinig overgebleven. Het bewijs dat ik echt geen talenknobbel heb, helaas, haha!

Bijzondere animatieactiviteiten
Ik weet misschien niet alles van animatie, maar wel wát. Dat de er knutselpartijtjes zijn voor de kinderen, activiteiten in het zwembad en een minidisco is mij wel bekend. Maar de camping waarop ik heb gewerkt, heeft het wel een heel nieuw leven in geblazen. Naast de standaard activiteiten, organiseerden ze Miss & Mister verkiezingen. Hierbij werd één campinggast verkozen tot Miss van de camping, en werd er later een Mister van de camping gekozen. Waar ik mij ook over verbaasde was het zogeheten ‘Happy Camp’. Hierbij mochten de kinderen in hutjes overnachten samen met animatiemedewerkers. Ik zou niet graag in de schoenen hebben gestaan van de animatie. Heel veel respect daar voor.

Goed, dit was slechts een greep uit de momenten die ik heb meegemaakt op de camping. Ik zou nog wel even door kunnen gaan, maar dan komt er geen eind aan deze post! Ik kijk in ieder geval terug op een super leuke en leerzame tijd in Spanje. Ik ben nu wel benieuwd of jullie je ook wel eens hebben verbaasd over dingen op vakantie, of over hoe dingen anders gingen in het buitenland dan hier. Let me know in de comments!